آی‌پی (IP) مخفف واژه Internet Protocol یک عدد، چند رقمی است که آدرس هر دستگاه متصل به اینترنت را درون شبکه نشان می‌دهد. به عبارت دیگر آی‌پی نشانی و آدرس یک کاربر خاص به هنگام ارسال و دریافت داده در درون شبکه است. معمولاً دستگاه یا کاربر متصل شده به اینترنت با آی پی متفاوت و متغیر شناخته می شود و از طریق پروتکل DHCP به‌صورت خودکار با آی‌پی جدید در شبکه اپراتور ثبت می‌شود. این نوع اتصال برای کاربران عادی اینترنت هیچ تغییری ایجاد نکرده و تاثیری در کیفیت اینترنت کاربران ندارد اما کاربرانی نیز هستند که نیاز دارند همیشه با یک آی‌پی واحد، دائمی و منحصربه‌فرد به شبکه شناسانده شوند. اینگونه کاربران اصطلاحاً نیاز به آی‌پی ثابت یا آی‌پی استاتیک دارند. آی پی عمومی که هر ماه توسط اکثر شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنت (isp) در اختیار کاربران قرار می گیرد قیمتی در حدود 5 تا 10 هزار تومان دارد. امکان دارد شما این گزینه را با نام های دیگری مثل آی پی استاتیک، آی پی عمومی و یا آی پی ایستا دیده باشید. شاید دریافت آدرس ثابت با هزینه ای نسبتا ارزان جذاب باشد؛ اما لازم دانستیم شما را از خطرات آن آگاه سازیم و اطلاعات بیشتری در این باره به شما دهیم.
بی شک برای ارسال نامه به دوست خود نیاز به آدرس اودارید؛ بدون آدرس مطمئنا اداره پست قادر به ارسال نامه نخواهد بود. اینترنت هم تقریباً به همین صورت کار می کند. تمامی کارهایی که در فضای آنلاین انجام می شود، از جمله بررسی کردن ایمیل ها، مشاهده ویدیوی یک گربه و ... نیاز به تبادل داده بین دستگاه مورد استفاده شما و سرور میزبان آن اطلاعات دارد. هر مشارکت کننده در این فرایند هم نیاز به آدرس ویژه خود دارد. بر فرض مثال اگر بخواهید صفحه ای را در مرورگر باز کنید.سیستم شما از طریق آدرس آن باید با سرور ارتباط برقرار کند. از طرف دیگر سرور هم اطلاعات مرتبط با آن صفحه را به آدرس کامپیوتر ارسال کند. درخواست و پاسخ درست مشابه با پست هر قالب بسته هایی حاوی آدرس های فرستنده و گیرنده منتقل می شوند؛ این آدرس ها در واقع همان آدرس های IP هستند که به صورت 4 عدد از 0 تا 255 نوشته شده و با نقطه جدا می شوند. به عنوان مثال 79.175.133.222 یک آدرس آی پی (در IP نسخه 4) است. این روش آدرس دهی ترکیب بیش از 4 میلیارد آدرس را ایجاد می کند که البته بسیار کمتر از تعداد دستگاه های متصل به اینترنت در سراسر جهان است.
NAT روشی است برای بازگرداندن آدرس های شبکه که یکی از راه های ذخیره آدرس های آی پی نسخه 4 با تعداد محدود هم است. شرکت های تامین کننده اینترنت می توانند یک (یا چند) آدرس IP عمومی یا ثابت برای تمامی کاربران خود داشته باشند. این همان آدرسی است که در اینترنت یکتا است، اما علاوه بر آن در شبکه داخلی که به کاربران خود ارائه می دهند آدرس محلی دیگر برای هر کاربر دارند. در اصل NAT برای کاربران روی شبکه محلی امکان دسترسی به اینترنت با استفاده از یک آدرس آی پی عمومی ایستای مربوط به شرکت ارائه دهنده را فراهم می کند. این سیستم به تلفن های داخلی شرکت ها شباهت زیادی دارد. هر شرکت یک (یا چند) شماره تلفن دارد (مشابه با یک آی پی عمومی ارائه دهنده خدمات اینترنت) ولی داخل شرکت چندین دستگاه تلفن قرار دارد. تمامی این دستگاه های تلفن تنها با همان یک شماره تلفن عمومی شرکت با بیرون تماس می گیرند. شماره های داخلی به صورت مستقیم از بیرون قابل دسترس نیستند و به این منظور یک منشی یا سیستم های تلفن داخلی خودکار (مشابه با NAT) باید اقدام به وصل کردن ارتباط به دستگاه های تلفن داخلی کنند. در مثالی دیگر میتوان گفت؛ وای فای که در منزل دارید هم می تواند خود یک فراهم کننده NAT باشد تا اتصال دستگاه های داخلی شما با آی پی های خصوصی را به شبکه اینترنت با آی پی عمومی ممکن کند.
NAT یک راهکار خوب و کاربردی برای دسترسی به اینترنت برای دستگاه های شبکه داخلی از جمله در شرکت ها یا منزل است؛ البته تا آن جایی که درخواست های ارتباط با اینترنت از سمت شبکه داخلی به بیرون انجام شود. به عبارت دیگر تا زمانی که می خواهید یک فایل دانلود کنید، وب سایتی را باز کنید و یا ویدیوی آنلاین تماشا کنید می تواند به کارتان بیاید و نیازی هم به خرید آدرس آی پی ثابت از ISP ندارید. در صورتی که بخواهید بوسیله اینترنت به دستگاه های شبکه داخلی خود دسترسی داشته باشید، NAT این امکان را ندارد؛ دلیل این است که بسته های داده که به سمت آدرس آی پی ثابت ارائه دهنده اینترنت شما می آیند، مقصد نهایی خود را به دقت پیدا نمی کنند در واقع آدرس مقصد آنها در شبکه محلی و از دید بسته ها نامشخص است. این جا است که آدرس آی پی ثابت به کار شما می آید.
_ استفاده در انتقال تصویر دوربین های مدار بسته
_ استفاده از دوربین های مدار بسته تحت وب
_ استفاده از رایانه به عنوان گیم سرور
_ استفاده از رایانه به عنوان وب سرور
_ برای لاگین کردن در وب سایت هایی که آی پی ثابت لازم دارن
_ استفاده برای محدود کردن دسترسی به اکانت های حساس توسط آی پی
جالب است بدانید اصلی ترین خطر آی پی های عمومی دقیقاً مشابه مهمترین مزیت آن است: دسترسی مستقیم همه از طریق اینترنت به دستگاه شما و از هر کجای دنیا که میتوانید فکرش را بکنید. در بین این «همه» باید مجرمان سایبری و هکرها را هم در نظر بگیرید.در حقیقت میتوان گفت در صورتی که آی پی عمومی داشته باشید، به محض اتصال به اینترنت، تمامی اینترنت به طور مستقیم و تقریباً بی واسطه به شما وصل می شوند. مجرمان سایبری در این شرایط می توانند با سوء استفاده به فایل های شما دسترسی پیدا کنند. بعلاوه آنها می توانند با تغییر تنظیمات اینترنت شما و یا دستکاری روتر تان، شما را وادار به هدایت به سایت های جعلی کرده و به این ترتیب حمله فیشینگ بر علیه تان انجام دهند. در نهایت به این طریق می توانند اطلاعات حساس شما از جمله نام کاربری و رمزهای عبور را سرقت کنند.
بی شک کارآمدترین روش محافظت عدم استفاده از آی پی ثابت است؛ خصوصاً در مواقعی که مطمئن نیستید به آن نیاز دارید. بسیاری از کارهایی که نیاز به آی پی های ثابت دارند را میتوانید با سرویس های دیگر جایگزین کنید. برای مثال می توانید از تجهیزاتی که سرویس های خود را روی فضای ابری ارائه می دهند بهره ببرید. در صورتی که مجبور به استفاده از آی پی عمومی هستید باید مواردی را برای حفاظت از خود بکار بگیرید. اولین قدم این است که پسوردهای پیش فرض روتری که آی پی ثابت اینترنت روی آن تنظیم شده است و البته سایر روترها (در صورت وجود) را تغییر دهید. نمی توان به این مورد برای محافظت از حمله به روتر اکتفا کرد؛ اما می تواند تا حدودی جلوی نفوذ هکرهای کم تجربه تر را بگیرد. تلاش کنید از روترهایی استفاده کنید که باگ ها و مشکلات آنها برای هکرها کمتر شناخته شده هستند. مرتبا باید فرم ویر روتر خود را بروز نگه دارید.شاید روترهایی که برای خانه یا ادارات کوچک (SOHO) طراحی شده اند انتخاب چندان مناسبی نباشند اما قطعاً وجودشان از اتصال مستقیم یک دستگاه یا کامپیوتر به آدرس آی پی عمومی بهتر است. میتوان گفت استفاده از نرم افزارها یا سخت افزارهایی برای تغییر دادن آدرس آی پی می تواند شما را تا حدودی از دید هکرها پنهان کند. در نهایت استفاده از نرم افزارهای امنیتی از جمله فایروال ها و ضد ویروس ها روی کامپیوترها، گوشی های هوشمند یا سایر دستگاه ها می توانند به میزان زیادی از تجهیزات تان محافظت کند. این راهکارها از شما در مقابل حملاتی از جمله فیشینگ محافظت می کنند و این مورد خصوصاً اگر روترتان هک شده باشد ارزش دو چندان پیدا می کند.
با این امکان جذاب؛ به راحتی میتونی از مرغوبیت خط خودت مطلع بشی...
آدرس IP داینامیک یا آدرس IP پویا: به آدرسی می گویند که بعد از هر بار به شبکه ای متصل شدن تغییر می کند.
آدرس IP استاتیک یا ایستا: به آدرسی می گویند که همیشه و بدون توجه به قطع و وصل شدن به شبکه ثابت بر روی سیستم شما باقی مانده و تغییر نمی کند.
زمانی کاربرد دارد که تعداد آدرس های IP محدودی در اختیار داشته باشیم؛ اما تعداد کاربرانی که از این آدرس ها استفاده می کنند زیادتر از آن باشد که بتوانیم به هر کدام از آنها یک آدرس IP بدهیم و مجبور هستیم هر بار آدرس را از یک نفر بگیریم و به شخص دیگری بدهیم و آدرس آنها را تغییر دهیم به راحتی می توان گفت آدرس دهی داینامیک IP در اینجا کاربرد پیدا می کند. برای مثال شما در دستگاه های وایرلس اکسس پوینت هایی که حتی در منزل هم دارید اگر دقت کرده باشید با هر بار اتصال یک آدرس IP بعضا متفاوت دریافت می کنید که بصورت خودکار و بدون نیاز به دستکاری شما به سیستم اختصاص داده می شود. سرویس دهنده اینترنتی شما در واقع یک آدرس IP به مودم یا دستگاه وایرلس شما اختصاص داده است اما شما می توانید با استفاده از مکانیزم IP داینامیک و سرویس دیگری که بصورت ترکیبی با این مکانیزم کار می کنید تعداد آدرس های IP خودتان را افزایش داده و برای تعداد بیشتری کاربر امکان استفاده از اینترنت را ایجاد کنید.
DHCP مخفف کلمه های Dynamic Host Configuration Protocol است؛ که وظیفه کنترل و مدیریت توزیع آدرس های IP را دارد. این سرویس درخواست کاربران برای آدرس IP را دریافت کرده، سپس توسط پایگاه داده ای که در اختیار دارد بررسی می کند که آیا آدرس خالی برای اختصاص به کاربر مورد نظر وجود دارد یا خیر و در نهایت یک آدرس IP از پایگاه داده خود به کاربر اختصاص می دهد. البته شما با استفاده از همین مکانیزم DHCP سرور هم می توانید آدرس های IP به صورت استاتیک هم به کاربرانتان بدهید، سرور DHCP توسط مکانیزم آدرس سخت افزاری کارت شبکه یا MAC Address کار میکند، شما می توانید بر روی سرور DHCP آدرس سخت افزاری کاربر یا کلاینت مورد نظرتان را وارد کنید و به DHCP سرور بگویید که با هر بار اتصال کاربر به DHCP سرور همیشه یک آدرس مشخص به دستگاه مورد نظر اختصاص دهد که به این کار در اصطلاح رزرو کردن آدرس IP می گویند. اما بهترین روش آشنا برای آدرس دهی IP، آدرس دهی استاتیک بصورت دستی یا Manually است. در روش قبلی شما تنظیمات IP کارت شبکه سیستم خودتان را در حالت Automatic قرار می دادید و تمامی کارها بر عهده DHCP سرور بود تا آدرس دهی را انجام دهد، اما زمانی که صحبت از آدرس دهی استاتیک یا Static می شود یعنی اینکه شما تنظیمات کارت شبکه را در حالت Manually قرار می دهید و آدرس IP مورد نظر خودتان را وارد می کنید.
یکی از مشکلات معمول که در آدرس دهی IP به صورت استاتیک وجود دارد این است که ممکن است چندین آدرس IP مشابه در شبکه ایجاد شود و این آدرس ها با همدیگر تداخل ایجاد کنند. یکی از مهمترین مزایای استفاده کردن از آدرس های داینامیک که توسط DHCP سرور اختصاص داده می شود این است که شما دیگر نگران تداخل آدرس IP در شبکه نخواهید بود ، زیرا DHCP قابلیت شناسایی و جلوگیری از بوجود آمدن IP Conflict را در شبکه دارد. اما استفاده از آدرس های IP بصورت استاتیک چندان هم بد نیست و در بسیاری از اوقات استفاده از این نوع آدرس های IP مزیت بسیار خوبی است. برای مثال در سرویس های اینترنتی یا بهتر بگوییم زمانی که شما از سرویس اینترنت استفاده می کنید، شما با داشتن یک آدرس IP استاتیک می توانید مطمئن باشید که از هر جای دنیا می توانید به کامپیوتر خود متصل شوید و آدرس آن تغییر نخواهد کرد. شما همچنین با داشتن آدرس IP استاتیک می توانید از سرویس DNS اینترنتی برای اشاره کردن به آدرس خود استفاده کنید و با اسم کامپیوتر خود را پیدا کنید. همین وب سایت انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران که در آن هستید بر روی یک سرور اینترنتی قرار دارد، برای این سرور یک آدرس IP بصورت استاتیک اجاره شده است و شما می توانید همیشه با استفاده از این آدرس IP به سرور متصل شوید.
